Arkeoloji Bilimleri Dergisi

Abstract

Previous research into the dietary habits and subsistence practices of Early Bronze Age (3rd millennium BCE) Anatolian populations utilising stable isotope analyses (δ13C and δ15N) demonstrated that there was a general homogeneity in isotopic values at both an intra- and inter-population level. This was also shown to be the case in relatively contemporary populations in the regions neighbouring the Anatolian Peninsula; Greece/the Aegean, and northern Mesopotamia. This isotopic homogeneity suggested that there was a dietary and subsistence strategy uniformity for the time period. In this study, adult human δ13C and δ15N values from the Early Neolithic to the Late Byzantine periods of the Greater Near East were collated and examined to further investigate dietary habits and subsistence strategies supra-regionally, as well as diachronically. This synthesis of the isotopic data is examined in conjunction with archaeobotanical and archaeozoological data to test the hypothesis of a distinctive model of staple finance. This holistic and big data approach demonstrates that, plausibly, there is a comparatively characteristic model of staple finance for the late 4th – early 2nd millennium BCE. However, the results also demonstrate that the isotopic homogeneity observed for Early Bronze Age Anatolia is not as ubiquitous across the larger region, although there are distinctive diachronic patterns.

​

Özet

Geçmiş yıllarda yapılan araştırmalar Anadolu’da Erken Tunç Çağı’nda (MÖ 3. binyıl) δ13C ve δ15N sabit izotop analizi değerleri arasında genel bir homojenlik olduğunu göstermiştir. Söz konusu homojenlik beslenme alışkanlıklarının ve geçim uygulamalarının gerek topluluk içerisinde gerekse farklı topluluklar arasında benzerlik olduğuna işaret etmekte, bu benzerliğin Anadolu Yarımadası’na komşu bölgelerdeki topluluklarda da -Yunanistan/Ege kıyıları ve Kuzey Mezopotamya- görüldüğünü ortaya koymaktadır. İzotopik homojenlik aynı zamanda beslenme ve geçim stratejisinin zamansal bağlamda standart olduğunu önermektedir. Bu çalışma kapsamında Erken Neolitik Dönem’den Geç Bizans Dönemi’ne kadar Doğu Akdeniz coğrafyasındaki yetişkinlere ait δ13C ve δ15N izotop değerleri bir araya getirilmiş, toplulukların beslenme alışkanlıkları ve geçim stratejileri zamansal bağlamda incelenmiştir. İzotopik veriler arkeobotanik ve arkeozoolojik verilerin ışığında söz konusu dönem için önerilen ve staple finance olarak bilinen mahsule dayalı örgütlenme modelini test etmek için kullanılmıştır. Bu bütüncül yaklaşım MÖ 4. binyılın sonundan 2. binyılın başına kadar devam eden uzun soluklu ve staple finance sistemine dayalı olan bir örgütlenme modeline işaret etmekle birlikte Anadolu’nun Erken Tunç Çağı’nda gözlemlenen izotopik homojenliğin bölgeler arasında farklılıklar sergilediğini de ortaya koymaktadır.